De kapel van Svet Naum

31 juli 2015
Svet Naum is ons doel. Een klooster dat je overal ziet aangeprezen. Vanwege de monopolistische prijzen die de bootjes aan het strandje vragen, steken we liever onze duim op langs de weg. We smoren een half uur in de hitte, maar uiteindelijk stopt er toch een busje.
Svet Naum is pure kermis eer je het klooster zelf bereikt. De Djoser-gids die ons vorige week aansprak in het Albanese Sarande had ons al voorbereid (waarom ze hier zelf dan nog komen?). Een stuk of wat identieke houten huisjes met smakeloze souvenirs zoals een rij vachten met kop. Anna: 'Daar hangen dus zes vossen' Stromen toeristen trekken aan ons voorbij, mannen in zwembroek en op teenslippers, vrouwen gewapend met selfie-sticks. Op het kleine kloosterterrein volgt een groep hun gevlagde gids. Ze dragen gele armbandjes met de naam van hun hotel. 
Ik word gesommeerd mijn verkeerde grappen in te slikken. 'Nu ophouden mamma, dadelijk verstaan ze je, ze praten Nederlands hoor.' 

Zwarte Drim
Het klooster zelf blijkt tot onze teleurstelling niet toegankelijk, maar wel het kleine mooie kerkje. Sint Naum ligt hier begraven en het schijnt dat je zijn hart kunt horen kloppen als je je oor op het zweterige kleedje van zijn kist legt. 'Ja!' roep ik enthousiast, maar het blijkt een mise-en-scene van Noor. 
Mooi uitzicht op het meer. Van de beroemde pauwen die er rondlopen, zien we er vier.
Bij een groot restaurant liggen bootjes die de Zwarte Drim op varen. Een prachtig tochtje over ongelooflijk helder water waar we bodem en begroeiing doorheen zien. De 45 bronnen -we zien ze opborrelen- voeden met hun zeer calciumrijke water het meer. Als toegift leggen we aan bij een klein kapelletje gebouwd rond een bron die stroomt in de vorm van een kruis (...).
Op de terugweg vraag ik de gids naar de ontwikkeling van het toerisme in deze regio. Hij vertelt dat Corendon, Arke en andere Nederlandse touroperators 81 euro per toerist ontvangen. 'Dat kan toch niet?' reageert Anna, 'er wonen hier mensen in hutjes' (denkend aan gisteravond). 'Ik mag hopen dat onze regering zoiets niet doet.'

Besmet
We zwemmen nog even bij een strandje, Noor en Anna kopen kaarten van een fresco dat later in een heel andere kerk blijkt te zijn. En Noor, die aast op een gouden kruisje (op Instagram volgt ze iemand die een huis vol kruizen heeft ingericht, dat bestaat dus) vindt een geslaagd alternatief(je) voor thuis tegen haar muur. En iets voor een vriendin. Gisteren liet ze voor een andere vriendin een armbandje maken in Ohrid. Ze moeten allemaal iets passends hebben -'meisjesachtig of juist stoer'. Nog twee te gaan.
In Trpejca huren we een waterfiets, veel lachen (hoe hijs ik mezelf na een duik weer aan boord?!), en eten we bij het enige restaurantje dat we leuk vinden (en waar de ober zo 'schattig' is, aldus Anna). Morgen verder. We zijn eraan toe deze van goedkoop toerisme doordrenkte hoek van Macedonië te verlaten.