Eén straat stad Bitola

1 augustus 2015
Oma en opa (we durven geen foto te nemen want denken dat ze dat niet waarderen) nodigen ons bij vertrek nog uit voor een kop koffie. Er komt een buta-brandertje aan te pas en een roestig kannetje om de melk op te warmen. We werken ons gezamenlijk door het op slootwater lijkende vocht heen. Het is zo goed bedoeld. 
Boven bij de weg wachten we bijna een uur in de schaduw voor een van de weinig passerende auto's het raampje verder omlaag draait. Of we mee willen. Een man die met zijn eigen auto wat bij beunt. We bedingen een prima prijs. Bijna een half uur in de auto voor € 4,80. Plus goede muziek. Bovendien zet hij ons af op het busstation zodat we niet in de hitte hoeven zoeken.

Bitola zit vol vakantievierende Macedoniërs. Morgen wordt de Ilindenopstand herdacht, opstand tegen de Turken in 1903. Links en rechts langs de hoofdstraat -Bitola's centrum is niet groot, vnl ëén straat- overal terrasjes met mensen, stalletjes met koopwaar. Gezellig en een stad van het land zelf, wat we zoeken. 
Het duurt een tijd -en een mislukte onderhandeling met een viersterrenhotel- voor we ergens in een zijstraat een laatste hotelkamer vinden. 

2 augustus 2015
We hebben iets gehoord over een cultureel festival in Krushevo, een stad op anderhalf uur afstand. Een rechtstreekse bus rijdt er vanochtend niet. Na veel rondvragen en weinig antwoorden,    ook het meisje van het busstation geeft geen krimp, bedenken we een andere route. Onderweg stuiten we op een kapotte bus en moeten we twee uur wachten. Als we uiteindelijk aan het begin van de middag in Krushevo arriveren, blijkt het programma voor vandaag afgelopen! 
Het kleine stadje is stikdruk, geen toerist van buitenaf te bekennen. We persen ons op een terrasje en lopen daarna de heuvel op. Er is een splinternieuw en verrassend mooi, licht en met veel glas, vormgegeven museum - memorial house genoemd- ter nagedachtenis aan Trose Proeske. Een kennelijk immens populaire zanger hier op de Balkan die acht jaar geleden op 26-jarige leeftijd overleed bij een auto-ongeluk. Ongelooflijk wat er allemaal te zien is. Tot aan zijn pantoffels toe! Natuurlijk ook veel fanmail, zijn motor, familie-foto's, gitaren, het interieur van zijn huis, kinderkleren, de artiest in diverse wassen beelden, en een studio waar je zijn muziek kunt luisteren (die we best goed vinden). Leuk, dit is het Macedonië van nu. Qua aandacht een schril contrast met het iets verderop gelegen bekende Ilindenmonument. Een witte, fururistisch ogende bol met uitstulpingen. Je kunt er ook in om de mooie glas-in-loodramen te zien. Maar het lijkt wel alsof er na de bouw in 1972 niets meer aan het onderhoud gedaan is. Het vet druipt van de muren.